Historia

Według tradycji ludowej nazwa Stryszów pochodzi od słowa STRYCHACZ czyli ceglarz, gdyż w terenach tych znajdowały się liczne cegielnie, słynące z wyrobów garncarskich.

 Pierwsze wzmianki o miejscowościach wchodzących w skład gminy pochodzą z przełomu XIII i XIV wieku. Sam Stryszów został założony najprawdopodobniej w XIII wieku przez ród Słupskich herbu Śreniawa (lokowali także Dąbrówkę), którzy byli właścicielami wsi aż do XVI wieku, o osadzie wzmiankuje też Jan Długosz w „Liber Beneficiorium”. W XVI stuleciu właścicielem wsi został Kasper Castiglione, później rodziny Pisarzewskich, Jagniątkowskich od końca XIX wieku do 1945 Łubieńskich.

Zakrzów i Stronie założono nieco w późniejszym okresie, w XIV wieku, jako wsie książęce, z czasem stały się one własnością polskiego monarchy i wchodziły w skład starostwa barwałdzkiego (od połowy XVII wieku lanckorońskiego). Dopiero po pierwszym rozbiorze Polski trafiły w ręce prywatne. Do wymienionych starostw należała również Leśnica, natomiast Łękawica od początku swych dziejów była własnością szlachecką.

Tereny położone nad rzekami Skawą i Stryszówką wchodziły zawsze w skład Ziemi Krakowskiej (Małopolska Zachodnia). Przed drugą wojną światową Stryszów i okoliczne miejscowości należały do województwa krakowskiego. W latach 1939-1945 przez obecną gminę, wzdłuż rzeki Skawa przebiegała granica między III Rzeszą a Generalną Gubernią. W latach 1945-1975 tereny te ponownie wchodziły w skład województwa krakowskiego. W wyniku reformy administracyjnej przeprowadzonej w roku 1975 gmina Stryszów włączona została do województwa bielskiego, by dzięki kolejnej reformie powrócić w 1999 r. do Małopolski.

Na rozwój gminy począwszy od średniowiecza miały wpływ położone w pobliżu ośrodki miejskie. Początkowo wpływ ten wywierały Wadowice, którym około 
1430 roku Książe oświęcimski nadał prawa miejskie. Wśród tych praw było również prawo organizowania targów, a więc ludność okolicznych miejscowości, w tym Stryszowa, przybywała do Wadowic w celach handlowych. Następnie w wiekach XVI i XVII duży wpływ na rozwój miejscowości obecnej gminy miała Sucha Beskidzka. W XVII wieku rozwinął się bardzo ruch pątniczy - przez obecną gminę, m.in. wzdłuż rzeki Stryszówki liczni pielgrzymi podążali do ośrodka kultu Maryjnego w Kalwarii Zebrzydowskiej.

Historycznie rzecz ujmując na terenie gminy wykształciły się trzy dominujące funkcje. Początkowo była to gospodarka leśno-rolnicza, później rolniczo-leśna. Obecnie funkcją wiodącą jest rolnictwo, a uzupełniającymi mieszkalnictwo i częściowo turystyka.